Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007

Το πήρα απόφαση...

Αφού έκανα το - τεράστιο για μένα -βήμα, θα τα πάρω απ’ την αρχή: Είμαι ένας απλός άνθρωπος που διανύει την τρίτη δεκαετία της ηλικίας του.Οι γονείς μου έχουν μεγάλο κύκλο γνωριμιών και γι αυτό δεν δημοσιεύω προσωπικά στοιχεία μου. Σκέφτηκα πως μπορεί εδώ να βρω κάποιες απαντήσεις σε ερωτηματα μου και τέλος πάντων, ένα απάγγιο... Θα πω μόνο ότι δεν περνάω απαρατήρητη και αυτό μου έχει κάνει δύσκολη τη ζωή.Δεν μπορώ να καταλάβω τους λόγους που κάποιος με πλησιάζει και είμαι πολύ καχύποπτη με όλους.έχω φάει πολλές «σφαλιάρες» και έχω αδικήσει ανθρώπους που με πλησίασαν με καθαρό σκοπό. Αλλά όλα αυτά τα καταλαβαίνω στο τέλος, ρε γαμώτο! Όταν δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής!Και βέβαια, το μεγάλο μου ερώτημα είναι τι θέλουν οι άντρες από τη ζωή τους (ή από τη ζωή μου); Είμαι εύχαρος άνθρωπος και σε μια σχέση δίνω πάρα πολλά. Γιατί ποτέ δεν παίρνω αυτό που χρειάζομαι;Τι κάνω λάθος; Έχω την εντύπωση ότι οι σχέσεις πάνε από το κακό στο χειρότερο και τρομάζω και αγχώνομαι για το μέλλον (μου).Δεν εμπιστεύομαι κανένα...

2 σχόλια:

Ναταλία είπε...

Ίσως γιατί περιμένεις να σου δώσουν αυτά που θες, κι όχι αυτά που οι ίδιοι μπορούν...;

Κάπως έτσι απογοητευόμαστε...

glastroula είπε...

natalia, ακριβώς αυτό! Φαίνεται πως ή δεν καταλαβαίνουν τι θέλω ή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να μου το δώσουν. Σκεφτόμουν πως δεν πρέπει να ενθουσιάζομαι τόσο πολύ, αλλά έτσι μου βγαίνει.
Ευχαριστώ για το post...